Grote dromer, grote doener

Ik roep het misschien al wel anderhalf jaar, maar sinds deze week ben ik dan ook echt heel zeker van mijn zaak: volgend jaar wil ik studeren in het buitenland.

Als er iemand een huismus is, dan ben ik het wel. Nu moet ik toegeven dat ik laatst een record behaalde toen ik al drie maanden niet meer thuis was geweest in het dorp waar ik ben opgegroeid. Maar hoe graag ik ook op stap ga, in mijn eentje of samen, thuiskomen is een onderdeel van het weggaan dat ik altijd heel erg heb gewaardeerd. Toen in naar Utrecht verhuisde voor mijn studie, bekroop me langzaam aan het gevoel dat het voor mij misschien wel eens een mooie optie zou zijn om een half jaartje te gaan studeren in het buitenland. Daarbij wist ik ook meteen: dit ga ik waarschijnlijk jarenlang roepen en op het moment dat het dichtbij komt, kap ik het af. Grote dromer. En daar blijft het dan bij. Het verbaasde me dan ook, toen ik me enkele dagen geleden ineens besefte dat dit écht iets is wat ik wil doorzetten.

Ik houd wel van een uitdaging. En ik denk dat studeren in het buitenland voor mij een hele grote uitdaging gaat zijn. Als je op het internet zoekt op ‘redenen om in het buitenland te studeren’, kom je vooral tegen dat het een geweldige uitdaging zou zijn, dat het een goede ontwikkeling op studievlak bevordert, dat een studie in het buitenland mooi op je CV staat en dat je persoonlijke ontwikkeling er flink van groeit. Mijn persoonlijke redenen om in het buitenland te gaan studeren, liggen daarbij in de buurt maar zijn iets diverser.

Ik sluit me helemaal aan bij het feit dat je persoonlijke ontwikkeling sterk groeit van studeren in het buitenland. Ik merk dat ik sinds mijn studie in Nederland al dat ik flink wat ontwikkelingen heb doorstaan op persoonlijk vlak, en al helemaal sinds ik in Utrecht woon. Mocht ik uiteindelijk een half jaar in het buitenland belanden, dan hoop ik daar ook veel te leren over mezelf. Dat klinkt een beetje suf, maar al met al is het denk ik best logisch. Door als het ware juist even uit je comfort zone, in dit geval je thuissituatie, te stappen, (her)ontdek je welke dingen je wel goed liggen en welke niet. Wat de kleine dingen zijn waar je blij van wordt, welke dingen belangrijk voor je zijn en waar je waarden en normen liggen. En ook de bewustwording hiervan: dat je hier misschien wel bijna dagelijks mee bezig bent omdat je én niet in een dagelijkse situatie zit waardoor je hier wel stil bij móet staan, én omdat je simpelweg ouder wordt en je kijk daarop verandert.

Naast dat ik denk dat studeren in het buitenland mijn persoonlijke ontwikkeling gaat bevorderen, zie ik natuurlijk ook in dat het op carrière-vlak heel nuttig is. Ik weet nog niet of ik later naar het buitenland zou willen gaan voor de journalistiek, maar ik denk hoe dan ook dat een bredere kijk op cultuur, verschillen tussen landen en verschillen tussen journalistiek in landen, heel wat toevoegt aan mijn kennis. Ook ben ik dol op het opbouwen van nieuwe vriendschappen, het verkennen van nieuwe omgevingen en het ontdekken en leren in nieuwe situaties.

Waar ik dan het liefst naartoe ga? Als ik eventjes mag dromen… Londen… Of Amerika, het maakt me niet uit waar! Over Australië heb ik trouwens ook héle toffe dingen gehoord… Natuurlijk sta ik volgend jaar niet meteen in Engeland, Amerika of Australië met enkel de wil om dat te doen. Maar: waar een wil is, is een weg en als het aan mij ligt ben ik volgend jaar… Juist ja. Naar verwachting ga ik mijn gehele tweede jaar bezig zijn met de voorbereidingen ervan. Ik ben nog flink in de onderzoekende fase (wat zijn de eisen om een minor te volgen in het buitenland, welke stappen moet ik ondernemen om in aanmerking te komen, etc.), dus ik heb het allemaal nog niet compleet op een rijtje maar ik heb al wel enkele doelen voor mezelf kunnen stellen. Zo wil ik me hoe dan ook flink gaan inzetten voor goede cijfers, zodat ik én een mooie cijferlijst heb (uiteraard), én me volgend jaar niet hoef te bekommeren om herkansingen. Ook moet er natuurlijk een groot spaarplan opgesteld worden. En wil ik ervoor zorgen dat ik ten alle tijden goed op de hoogte ben, me overal op tijd voor inschrijf en alle stappen die ik moet zetten, ook daadwerkelijk zet. Ah, en ik ga een cursus/lessen volgen om mijn Engelse uitspraak een beetje bij te schaven. Grote dromer, grote doener.