De welbekende Nederlandse hitte liet eventjes op zich wachten, maar daar is ‘ie dan! Sinds vanochtend daalde de warmte over het prachtige Utrecht (en tevens het hele land, maar hey, daar schrijf ik nu niet over!) neer en wat doet het de stad goed! Begin juni verhuisde ik naar een nieuw adresje in mijn studentenstad en wel aan het water, dichtbij de Jacobs Douwe Egberts fabriek. Waardoor ik in slaap val met het geluid van kabbelend water en wakker word met de geur van koffie. Gelukkiger kun je mij niet krijgen! Toen ik vanochtend vroeg door de stad heen fietste richting mijn sportschool, bedacht ik me dat dit de aangewezen dag zou zijn om weer eens met mijn camera de stad in te duiken. Wat zeg ik: mijn nieuwe wijk! Er is geen betere manier om die te ontdekken dan door de lens van een camera als je het aan mij vraagt. Dus ging ik vanmiddag, bewapend met camera én zonnebril mijn nieuwe buurtje in.
Al snel kwam ik erachter dat ik wat beter had moeten nadenken over mijn kledingkeuze. Mijn gloednieuwe zwarte pantalon heeft het moeten bezuren met zweet van plekken waar ik niet eens wist dat ik daar kán zweten. Eenmaal drie minuutjes met mijn fiets onderweg, ontdekte ik dat er een openbare zwemplaats is die zich dus ongeveer naast mijn huis bevindt. Mijn wangen begonnen spontaan te gloeien, niet alleen van de hitte maar tevens van enthousiasme. Toen ik iets verder fietste, kwam ik de schattigste winkeltjes tegen. Van lokale groentewinkeltjes tot bloemenwinkels, een mooie kerk en een prachtige moskee (die ik overigens al kende wegens een eerder interview met de imam van die moskee). In deze buurt voelde ik me sinds dag één thuis.
Nu moet ik toegeven dat het concept ‘je ergens thuisvoelen’ voor mij vaak geen hele grote deal is. Op vakantie noem ik het verblijfadres na dag één ‘huis’ en praktisch gezien kan elke plek wel in aanmerking komen voor een thuis. Wat ik het afgelopen jaar heb geleerd is dat dit iets is wat heel erg samenvalt met de mensen die je thuis om je heen hebt. Dat leerde ik alleen doordat het ondenkbare gebeurde: ik voelde me niet meer prettig tussen de mensen met wie ik woonde. Dit maakte dat ik nadat ik bij thuiskomst nog liever tien blokjes omliep of aanklopte bij een vriend of vriendin voordat ik de huissleutel in ons sleutelgat stak. Echter bevond ik het ondanks mijn trekje om me ergens snel thuis te voelen, zo simpel nog niet om weer een nieuwe (betaalbare) woonplek in Utrecht te vinden. De zoektocht duurde en duurde en de weekendjes bij mijn ouders veranderden langzamerhand in halve weken bij mijn ouders. Ondanks dat ik het gezinsleven weer helemaal herontdekte, werd het toch tijd om weer een nieuw, fijn en eigen plekje met nieuwe mensen om me heen te vinden.
En plots was daar het kamertje van mijn dromen. Weliswaar een tikkeltje kleiner én duurder dan mijn vorige adresje maar het was perfect. Bij het eerste aanzicht was ik verkocht. Inmiddels ben ik verliefd geworden op de nieuwe plek die ik mijn thuis noem, en hoe! In een opwelling ben ik in het restaurantje ernaast gaan werken, van waaruit ik momenteel de afgelopen twee maanden aan het overdenken ben. De zon schijnt hier op de een of andere manier feller, de geur die in de lucht hangt is bloemiger, de mensen lijken vrolijker, het leven is gemakkelijker en ik ben gelukkiger. Met het verdwijnen van de constante grijze wolk boven mijn hoofd heb ik mijn spontane zelf weer terug en geniet ik met volle teugen weer als vanouds van de allerkleinste dingen.
Kortom: de zomer is terug in de stad! En ik heb onwijs veel zin om daar de komende twee weekjes volop van te genieten vanaf mijn nieuwe stekje. Daarna gaat het échte vakantiegevoel hopelijk binnensluipen als ik samen met mijn ouders en zusje de welbekende Frankrijk-vakantie bega die we nog nooit eerder samen hebben meegemaakt. Tijd voor allemaal nieuwe dingen dus!
Lisa Kroesen 