Het mooie licht buiten en het prachtige kleurenspektakel dat in de lucht verschijnt na zonsondergang geeft me een heerlijk warm gevoel. Maar wat daaraan vooraf gaat, vind ik eigenlijk nog veel specialer.
Ik druk een dikke kus op de snuit van onze pup en krijg er een puberige poot in mijn gezicht voor terug. Terwijl ik Teun weer met vier pootjes op de grond zet, open ik de schuifdeur om naar beneden te lopen. “Pap! Kijk dan! Gouden uurtje is weer aangebroken.” Door het raam heen, schijnen gouden zonnestralen die de hele binnenruimte doet opleven. Mijn vader bespeurt een mooie inhaker op het feit dat het mijn beurt is om de hond een poosje in contact te brengen met het prachtige Achterhoekse platteland en enkele minuten later sta ik op mijn zwarte hakken, met Teun aan mijn zijde in het grote grasveld vlakbij ons huis. Teun springt vrolijk om me heen en daagt me uit om met hem mee te doen. Samen dansen we het veld over. De ondergaande zon maakt van mijn hele omgeving een kunstwerkje. De grassprietjes lijken haast licht te geven, mijn lichtbruine lokken krijgen een gouden gloed, Teun verandert in een portret an sich en de oranje lucht achter het gouden zonnetje is geschilderd. Spontaan denk ik terug aan een korte sfeervideo die ik ongeveer twee maanden geleden maakte. Niet zozeer met een doeleinde, meer voor later. Toch leek het me leuk om het even met jullie te delen, nu de grauwige tijden langzamerhand weer een beetje plaatsmaken voor gouden uurtjes.
Lisa Kroesen 