Mijn zomer 2020 begint met een geweldige ontdekking – althans, ontdekking voor mij dan. Mijn nieuwe ‘meest beluisterde album van dit moment’ bestaat namelijk al sinds lang voordat ik voor de eerste keer ooit mijn ogen opende. Het jaar 1972 was het, toen de Amerikaanse band Steely Dan – rondom muzikanten en componisten Walter Becker en Donald Fagen – de muziekwereld binnenviel met debuutalbum Can’t Buy a Thrill. En hoe!
Ik ben onderweg naar Nijmegen voor een bezichtiging van een kamer – de zoveelste. Al maanden ben ik op zoek naar een nieuw onderkomen en met het einde van mijn huurcontract in zicht word ik steeds wanhopiger om daadwerkelijk iets te vinden. Ik besluit over Duitsland naar Nijmegen te rijden. Terwijl de zon haar gouden uurtje ingaat, scheur ik Duitsland binnen. Door de speakers klinkt plots een nummer dat me vaag bekend voorkomt, ik bedenk me dat ik het wellicht ooit een keer heb gehoord op de radio. Ik geef een enorme draai naar rechts aan de volumeknop. Als het lied ten einde komt, reik ik met mijn rechterwijsvinger in een snelle beweging naar mijn telefoonscherm. Opnieuw klinken de eerste tonen van hetzelfde nummer in vol ornaat door de Skoda heen. “Like a castle in it’s corner in a medieval game, I foresee terrible trouble and I stay here just the saaaaaaaaame.” Luidkeels zing ik de lyrics mee en trommel ik met de drums mee op mijn bovenbenen.
Mijn kennismaking met het album Can’t Buy a Thrill is een feit. De eerste onderhandelingen op Marktplaats zijn van start gegaan, nadat ik me in mijn favoriete platenzaak liet vertellen de plaat op dit moment nauwelijks nieuw verkrijgbaar is. De rest van mijn rit naar Nijmegen – én de terugweg – heb ik niets anders geluisterd dan het album waarvan ik aan alles voelde dat dit het perfecte begin van de zomer ging zijn. Een nieuwe fase, een schoon hoofdstuk waarin nog alle woorden te schrijven waren. Zélfs nadat ik hoorde dat de kamer niet die van mij zou worden, was mijn goede humeur niet uit mijn systeem te slaan.
De groovy pianovingers van Fagen die Fire In The Hole een uniek geluid geven, Elliott Randall’s fantastische gitaarsolo in Reelin’In The Years en die van Jeff Baxter in Change Of The Guard. De diversiteit in tempo, melodieën en instrumenten die het album biedt en de lyrics die uit meerdere lagen bestaat. Naar mijn mening zit er geen enkele misser in dit steengoede debuutalbum. Ik ben verliefd. Can’t Buy a Thrill is mijn perfecte soft-rock begin van deze zomer. Goed voor in de auto, op het strand, op een verjaardag óf in het 7 vierkante meter grote kamertje in je oudershuis waar het gaat om jou, de vier muren, je krakende eenpersoons IKEA-bed, wat bh’s op kleerhangers, een dode kamerplant, de platenspeler en Steely Dan.
Lisa Kroesen 