Appelflappenfabriekje

Vandaag is het sundaymonday. Een zondag op de maandag. De dag waarop je uitslaapt en wakker wordt met een gevoel. Waarop je eigenlijk aan de slag moet, voor bijvoorbeeld school. Maar je innerste roept; niet vandaag! Waarop je vervolgens je laptop erbij pakt en richting beneden loopt. Alle kastjes opendoet, niks lekkers vindt. Thee. Goeiemorgen Mar. Dat is mijn zusje, die net als ik niet al te productief aan de eettafel zat. Ze keek met glazige ogen naar de tablet, die in haar handen lag. Volgens mij had ze zware gedachtegangen over de tekst bij een instagram foto.

“Zal ik een muziekje opzetten Lies?”

Nee wacht, ik ben je voor.

Daarop volgde een gekkenbekkenwedstrijd. Oke het is weer zo’n dag. Een zondag op maandag. Zo’n zondag op maandag. Ik zette thee.

Mar, ik heb een geweldig idee. Laten we appelflappen bakken vandaag!

“Ik heb huiswerk.”

Kan daarna weer. Asje asjeblieft?

We doen te weinig samen. Vind ik. Ik leef met drie andere mensen in huis, mijn ouders en mijn zusje. Ik leef een beetje langs ze heen de laatste tijd. Iedereen heeft zijn eigen dingen, iedereen is druk. Vandaag had ik geen tijd voor druk. Geen zin in druk.

“Mag het ook iets anders zijn dan appelflap.”

Ik deed mijn schoenen aan, pakte mijn fietsensleutel, en met Marlou achterop fietste ik naar de Jumbo. Op zoek naar de bladerdeeg. Werk je dan 2/3 keer in de week en dan kun je niet eens de bladerdeeg vinden in je ‘eigen supermarkt’. Moet ik wat aan gaan doen. 3 Supermarktrondes later, liepen we richting de kassa.

“Neee niet die stinknoodles. Laatst lag in bed, en toen kwam er ineens een walm voorbij. De stinknoodles. Is ze weer bezig, dacht ik…”

Niks stinknoodles! En oordelen mag niet voordat je ze überhaupt geproeft hebt! En daarbij, wie lust er nou geen noodles. Met kip… Dus, ze gaan gewoon mee!

Nog geen uur later hing er een heerlijke warme geur in de woonkamer. De appelflapjes waren bijna klaar. Oma en haar vriend waren op visite. De thee en koffie gingen sneller naar binnen dan stinknoodles, op het moment dat ik honger heb. Onze appelflappen ook. Ze hebben een perfect goudbruin bovenkantje, met suiker erop. Niet zo zuinig ook, trouwens. De appeltjes smaken perfect, in dit kunstwerkje. De keuken daarentegen stond iets verder weg van een kunstwerkje. Eigeel overal. Rozijnen en stukjes appel op het fornuis. Maar, onze appelflappen werden wél gekroond met een nette 9,5. Trots dat ik was.

Mar, laten we een bakkerij  beginnen. Of een appelflapfabriekje.

Daarna was het tijd voor verdere zondagzaken, op de maandag. Zoals patatjes halen met pap. Om die vervolgens met het complete gezin, inclusief de hond, voor de televisie op te eten. Tevreden.

Zo’n zondag op een maandag is fijn. Dingen samen doen met Mar ook. We doen het te weinig. Vandaag niet. Ik mis dr bijna, terwijl ze nog geen 4 meter verderop op haar kamertje aan haar huiswerk zit. Ken je dat? Dat je iemand de hele dag hebt gezien, en dat je dan ‘s avonds in bed ligt en heimwee hebt. Zoiets. Gelukkig heb ik mijn stinknoodles. Zodra ik die klaarmaak, zal ze wel eventjes langskomen om te zeuren. Doordacht, niet?

Liefs!